Bir anne düşünün; gözünün önünde çocuğunun bir arabanın altında kaldığına şahit oluyor. Can havliyle koşup tek başına arabayı kaldırıyor ve çocuğunu kurtarıyor. Mucize! Bir kadın düşünün; aylarca çocuk sahibi olmak için kapısını aşındırdığı doktor, gözlerine kaçırarak, kadına anne olmasının imkansız olduğunu söylüyor. Birkaç ay sonra ise kadın hamile olduğunu öğreniyor. Mucize! Bir çocuk düşünün; kan kanseri... Doktorlar, her türlü tedaviyi denediklerini, buna rağmen sayılı günü kaldığını söylüyor. Ama ne (!) oluyorsa oluyor ve çocuk iyileşiyor. Şimdi akranlarıyla okula gidiyor, parkta koşup oynuyor. Mucize!
Savaş, terör, intihar, kaza, kıtlık haberlerinin yanısıra, çok şükür ki böyle mucizeler hakkında da haberler okuyoruz. Şimdi bir sorum olacak; bu mucizeler gerçekleşirken, bu insanlardan kaçı durdu da düşündü dersiniz? Gerçek anlamda diyorum; kaçı mantığını kullandı ya da kuralları, yasaları, kanunları gözden geçirdi sizce?
Evladının arabanın altında can çekiştiğini gören anne, ‘Acaba ben bu arabayı kaldırabilir miyim? Fizik kurallarına aykırı olmaz mı? Benim kilomda ve gücümde bir kadının neredeyse bir ton ağırlığı kaldırması mümkün müdür?’ diye düşünerek kaç saniyesini kaybetmiştir dersiniz? Bir türlü hamile kalamayan kadın, tıbbın öngördüğü tüm tedavi yöntemlerini denemiş, diyetine, egzersizine dikkat etmiş ama bir türlü çocuk sahibi olamamışken ne olmuş da çocuğunu kucağına alabilmiştir sizce? Küçük çocuğun kanseri yenmesinin ardındaki “güç” ne peki?
Mantık mı? Hiç sanmıyorum...
Bence hepsinin ortak yanı, “inanmış” olmaları. Yürekten indandıkları için onların hikayelerindeki son mutlu... Ve insan aklıyla inanmaz. İnancın tohumu kalpte atılır, zihinde ise canlanır. Düşüncenin gücü de buradan gelir. Lakin, kalpte yeşertilmemiş hiç bir düşünce mutlu sona, hele hele bir mucizeye ulaşamaz. Oysa mucizeler tam karşımızda, burnumuzun ucunda, hem de her gün, her an...
lerzuş der ki; insanın “kim” olduğunu inançları belirler. Dönüp bir bakın nelere inandığınıza ve hayatınıza neleri getirdiğine. Ve mucizelere inanın, mucizelerin kalpten geldiğine de! Önce kalbinizi, kalbinizdekileri bulun derim ben, yolunuzu nasıl olsa bulursunuz...
